ΕΛΛΆΣ
Η Ελλάδα ήταν ένας εύφορος τόπος και όπου φώτιζε ο Ηέλιος (γνώση) ήταν Ελλάδα, πέρα από εκεί ζούσαν τα υποχθόνια όντα και ο τόπος τους ήταν απαγορευμένος για τους νεαρούς Έλληνες.
Κάποιος Έλληνας, ο οποίος ένοιωθε αδικημένος, λόγω της μη καλής φυσικής του κατάστασης, δεν μπορούσε να πάρει μέρος στα κοινά και έτσι σιγά σιγά υπέσκαπτε την φήμη και τη ζωή του αδερφού του. Έγινε αποστάτης. Συμμάχησε με τα υποχθόνια όντα, ως τε να τον βοηθήσουν να πάρει τη θέση του αδερφού του (τη διοίκηση της γνώσης). Το σχέδιό του πέτυχε, σκότωσε τον αδερφό του, κατηγόρησε τον μικρό Έλληνα ανιψιό του και τον άφησε βορά στα υποχθόνια όντα. Ευτυχώς όμως ο μικρός κατάφερε και ξέφυγε αναγκαζόμενος να εγκαταλείψει την πατρίδα του και τις επικρατούμενες εκεί γνώσεις.
Βρέθηκε στην έρημο όπου τον βρήκαν κάποιοι καλοί “άνθρωποι” και τον έσωσαν, τον πήγαν στον τόπο τους όπου υπήρχε γνώση, αλλά οι κάτοικοι της Νέας Γης ήταν μάλλον αδιάφοροι και μεγάλωσαν και τον μικρό τότε Έλληνα να είναι αδιάφορος και να ξεχάσει όλα όσα είχε πάθει και είχε μάθει. Έτσι ο μικρός Έλληνας έζησε αρκετά χρόνια ανέμελος αγνοώντας για το τι γινόταν στην πατρίδα του.
Ο αποστάτης αδιαφορούσε για τους υπόλοιπους, ήθελε αποκλειστικά τον τίτλο και τις τιμές που λάμβανε ο αδερφός του και είχε αφήσει τον τόπο στο έλεος των υποχθόνιων βοηθών του, οι οποίοι σκοτώσανε, στέρεψαν και κατέστρεψαν οτιδήποτε καλό έτρεχε, έρρεε και φύτρωνε στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η μόνη λύση να είναι η μετανάστευση. Η γνώση δεν έλαμπε πια και τη θέση της πήρε η επιθυμία για επιβίωση.
Έτσι κάποια μέρα μια Ελληνίδα βρέθηκε στη Νέα Γη για να βρει τροφή, κυνήγησε ένα από τα ζώα του φίλου του Έλληνα, το οποίο πήγε κατευθείαν στον αφέντη του. Εκεί όμως υπήρχε και ο μικρός Έλληνας που προσπάθησε να προστατεύσει το ανυπεράσπιστο ζώο και έφτασε στο σημείο να πιαστεί στα χέρια με την παιδική του φίλη και την αναγνώρισε από τον τρόπο με τον οποίο πάλευε.
Αφού η Ελληνίδα ηρέμησε του εξιστόρησε τους λόγους για τους οποίους την ανάγκασαν να φύγει από την πατρίδα τους και ότι εκείνος είναι πολύ καλύτερο εύρημα από οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να βρει, προσπαθώντας να τον πείσει να γυρίσει πίσω και να πάρει τη θέση που του αξίζει. Δυστυχώς όμως τα νέα τον αποθάρρυναν πολύ.
Στην αναζήτηση, όμως εκείνου που θα μπορούσε να σώσει τις γνώσεις και την χώρα, ήταν ένας σοφός φιλέλληνας. Αυτός ο σοφός άνδρας του έδωσε να καταλάβει ότι πραγματικά τα παλιά δεν μπορούν να αλλάξουν, αλλά μπορούν να επανέλθουν στην ίδια βαθμίδα και να γίνουν ακόμα καλύτερα. Επιπλέον του θύμισε ποιος είναι και τι μπορεί να κάνει. Είναι Έλληνας, ελεύθερος και με ψυχή λέοντα.
Ο ενήλικας Έλληνας πείστηκε και αποφάσισε να διεκδικήσει ότι του ανήκει δικαιωματικά και να σώσει και τους υπόλοιπους Έλληνες. Σε αυτόν τον αγώνα διάσωσης είχε συμμάχους τους κατοίκους της Νέας Γης και την παιδική του φίλη. Ταξιδέψανε προς την Ελλάδα η οποία τίποτα δεν θύμιζε την εύφορη πατρίδα που εγκατέλειψε, οι αποστάτες και τα υποχθόνια όντα την είχαν μετατρέψει σε ένα απέραντο νεκροταφείο (μεταφορικά και κυριολεκτικά).
Οι κάτοικοι της Νέας Γης βοηθήσανε τον Έλληνα ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του, κάνοντας αντιπερισπασμό στους “νεκροθάφτες” της χώρας του. Η παιδική του φίλη μάζεψε όσους όμοιούς της έμπιστους μπορούσε ενώ ο ενήλικας Έλληνας πήγε κατ' ευθείαν στον θείο του ο οποίος τον είχε για νεκρό. Ακολούθησε μάχη και παράξενα καιρικά φαινόμενα για την περιοχή, όση ώρα λάμβανε χώρα η μάχη εξευμενίζον πυρ, από τους κεραυνούς. σκέπασε τη χώρα. Ο αποστάτης “ξεσκεπάστηκε” μπροστά στους συνεργούς του ο οποίος προσπάθησε να παραπλανήσει τον ανιψιό του στρέφοντάς τον εναντίον των. Οι συνεργοί του αποστάτη τον κατακρεούργησαν και εγκατέλειψαν την περιοχή πηγαίνοντας πίσω από όπου ήρθαν. Μετά ήρθε η βροχή ως καθαρτήριο ύδωρ και o Έλληνας πήρε πίσω τη θέση που του ανήκε.
Εκτός από τον θείο του Έλληνος υπήρχαν κι άλλοι αποστάτες, οι οποίοι γνώρισαν την εξορία, μια εξορία μακρυά από την Ελλάδα αλλά το ίδιο εύφορη. Κι όπως ήταν αναμενόμενο οι αποστάτες κατέστρεψαν σε πολύ μικρό χρόνο.
Έκαναν απογόνους που του ανέτρεφαν γεμίζοντας τις καρδιές τους μίσος, φθόνο και κακία για τον δίκαιο και σοφό Έλληνα.
Είχαν μεγαλώσει και ένα παιδί με την πεποίθηση ότι θα έπρεπε να είναι εκείνο στη θέση του γνήσιου Έλληνα και τον έστειλαν ως μετανιωμένο δίπλα του με ένα άτιμο και ύπουλο σχέδιο, το οποίο πολύ γρήγορα εγκατέλειψε διότι γνώρισε από κοντά την αγάπη, την γνώση, την ομαδικότητα και τις αξίες που πρεσβεύει ο Ελληνισμός.
Ο καιρός περνούσε και άθελά του, το παιδί, οδήγησε τον Έλληνα σε μια από τις ενέδρες που του είχαν στήσει οι αποστάτες. Κάτω από τα δάκρυα του Ουρανού ξέσπασε εμφύλιος, αλλά ευτυχώς δεν κράτησε πολύ χάρη σε μία κραυγή αγωνίας που τους έκανε όλους να κοκαλώσουν: «ΤΙ ΚΆΝΕΤΕ; ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΔΙΟΙ; ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ;». Οι περισσότεροι αποστάτες συνειδητοποιήθηκαν και εισχώρησαν στους γνήσιους Έλληνες. Όσο για τους υπόλοιπους αποστάτες μία ήταν η ανταμοιβή τους: ο ΘΑΝΑΤΟΣ...!!!
ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ, ΜΗΝ ΤΟ ΒΑΖΕΤΕ ΚΑΤΩ. ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΤΩΝ. ΟΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΕΙ.
ΕΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ........
Η ΕΛΛΑΣ ΠΕΠΡΩΤΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΗΣΕΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου